Daha önce bir angıt (Tadorna ferruginea) görmüş müydünüz? Ördekgiller (Anatidae) familyasında sınıflandırılan bir su kuşudur.

Küçükköy, Ayvalık’taki Nikita Deresi’nde fotoğrafladım. Aynı zamanda subasar çayırlara sahip pek çok türe ev sahipliği yapan bir sulak alan. Korunması

Küçükköy, Ayvalık’ta güneşlenirken fotoğrafladığım bir Balkan çizgili kaplumbağası (Mauremys rivulata).

Doğu Akdeniz ülkelerinde dağılımı bu tatlı su kaplumbağasının küresel ölçekte popülasyonları dengede olsa da yerel ölçekteki sulak alanlarda atıklar ve kentleşme gibi beşeri

İlk kez doğada bir sülün (Phasianus colchicus) fotoğrafladım. Görüntüdeki gibi erkek bireyler eşeysel seçilime yönelik gösterişli renklere sahiptir.

Sülüngüller (Phasianidae) familyasında tavuk, hindi, keklik, bıldırcın ve tavus gibi kuşlarla birlikte sınıflandırılmaktadır. Bu

Beykoz, İstanbul’da fotoğrafladığım bir kara gerdanlı dalgıç (Gavia arctica). Genellikle 5 metre civarına kadar dalıp balıklar ve omurgasızlar ile beslenirler. Üreme giysisinde tüyleri tamamen siyah tonlarına bürünmektedir.

Marmara, Kuzey Ege ve Karadeniz’de yaşayan bu deniz memelisinin adı mutur (Phocoena phocoena). Kendisi Muturgiller (Phocoenidae) familyasında sınıflandırılan bir setasedir. Görünüş olarak yunuslara benzese de aslında narval (Monodon monoceros) ve beluga (Delphinapterus leucas)

Dinozorlar (omurgalı paleozoolojisi) hakkındaki Türkçe bilim kitabı sayısı 6’ya yükseldi.

Gün batımında İstanbul Boğazı’nın deniz memelileri…

Genellikle kıyıya yakın beslenen küçük bir setase türü olan mutur (Phocoena phocoena). Künt sırt yüzgecinden kolayca tanımlayabilirsiniz. Beykoz’da fotoğrafladığım bir çift.

Küresel ölçekte nesilleri tehlikede olmasa da Kuzey

Geçen sene yayımlanan herpetoloji makaleme ilk atıf gelmiş! 🥳

İstanbul kertenkelesi (Podarcis siculus) hakkındaki bu çalışmada yeni kayıt üzerinden filocoğrafya ve morfoloji değerlendirilmiş. Ben de türün Türkiye’deki en güney kaydı dahil olmak üzere iki yeni kaydını

Bir soğuk iklim adaptasyonu… Yetişkinlerinin kanında alyuvar ve hemoglobin bulunmayan tek renksiz kana sahip omurgalı hayvanlar bilindiği kadarıyla timsah buzbalıklarıdır!

Aşırı soğuk iklimde düşük metabolizma ile yaşadıkları için evrim ekonomisi lehine oksijen taşıyan

Yakınsak evrim (homoplazi) neredeyse her canlı grubunda görülebilmektedir!

Örneğin bir ayıgil olan panda (Ailuropoda melanoleuca) türünün el kemikleri anatomisine baktığımız zaman, susamsı kemik (os sesamoideum) adı verilen bir aksesuar kemiğin bambu diyeti nedeniyle kavramaya

Ağaçkakanlar, yaşam tarzlarına yönelik çeşitli anatomik adaptasyonlara sahiptirler. Örneğin, farklılaşmış dil kemiği (os hyoideum) kuşun kafatasını arkadan sararak bir nevi “emniyet kemeri” işlevi edinmiştir.

Ayrıca az miktardaki beyin omurilik sıvısı ve dar subdural aralık

Amfibilerin üreme rekabeti oldukça sert olabilmektedir!

Bu gördüğünüz erkek kurbağalar, ortalarındaki bir dişi ile üremek için cebelleşiyor. Nadir görülen bu davranışa “çoklu ampleksus” veya “çiftleşme topu” adı verilmektedir. Genellikle popülasyon yoğunluğu az olan ufak sulak

Sığ sularda beslenirken görebileceğiniz yaygın bir balıkçılgil olan küçük ak balıkçıl (Egretta garzetta) türü. Yetişkinlerdeki beyaz tüyler, siyah gaga ve sarı parmaklar ile kolayca tanımlanabilirler.

Avrasya ve Afrika’da yaşayan bir doğangil olan kerkenez (Falco tinnunculus) türü. Yaklaşık güvercin boyutunda olan yaygın bir yırtıcıdır. Genellikle havada asılı kalarak avlanmaktadır.

Eşeysel dimorfizm adı verilen cinsiyetler arası dış görünüş farkı belirgindir. Fotoğraftaki

Uçan bir turna (Grus grus) sürüsü… Haftalar sürecek ilkbahar göçü başladı. Göçmen kuşlar, kışladıkları kıtalardan yola çıkıp üreme alanlarına gidecekler. Amerika’da 4 ana göç yolu; Avrasya, Afrika ve Okyanusya’da ise toplam 6 ana göç yolu (flyway) belirlenmiştir.

Bu hafta BirGün Gazetesi yeni sayısında, tarih öncesi hayvanlar hakkında son dönemdeki gelişmeleri derledim. Merak edenler için.👇🏻
dar.vin/birgundinozor

Avanos, Nevşehir’de fotoğrafladığım bu tatlı kemirici bir Ege tarlafaresi (Microtus hartingi). Hayatlarının çoğunu toprak altındaki galerilerde geçirirler. Gizlendikleri deliklerden kafalarını çıkarıp ötüşe benzer sesleriyle iletişim kurduklarını gözlemlemek harika bir andı.

Kuzey Afrika ve Avrasya’da yaşayan ispinozgiller familyasından parlak renklere sahip bir tür, florya (Chloris chloris). Görüntüdeki gibi yetişkin erkeklerin gövdesi sarımsı yeşil tonlarına sahiptir. Ana besin kaynakları tohumlar, filizler, çiçekler ve meyvelerdir.

Kutup kuşağı hariç pek çok coğrafyadaki sulak alanlarda dağılımı bulunan büyük ak balıkçıl (Ardea alba) türü. Farklılaşmış boyun omurları nedeniyle balıkçılgiller, uçarken leylekgillerin aksine boyunlarını “S” şeklinde vücutlarına yakın tutmaktadırlar.

Sazlıkların arasındaki bir dağ incirkuşu (Anthus spinoletta). Kuyruksallayangillerde sınıflandırılan bu tür, beyaz renkteki kaş tüylerine ve kahverengi çizgilenmelere sahip orta boyutlu bir ötücüdür. Karataş, Adana’daki Tuzla sulak alanından.