ข้างในใจลึกๆของผมส่วนหนึ่งมันบอกผมว่า ควรหยุดใช้ความรู้สึกกับความสัมพันธ์นี้ได้แล้ว แต่ความรู้สึกของผมมันปฏิเสธใจส่วนนั้นอย่างจริงจัง

ผมเองก็ยังไม่รู้ว่าจะรับมือกับความรู้สึกที่ค่อยๆเติบโตขึ้นในใจทุกวันนี้ยังไง ถึงผมจะพยายามปิดกั้นความรู้สึกของตัวผมเองมากแค่ไหน แต่ก็ยังทำไม่ได้สักที

ความผูกพันตัดยากกว่าความรักซะอีก

โคตรจะน้อยใจคุณเลย แต่ทำอะไรไม่ได้

อย่าลืมว่าในตอนนี้เราอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถจะหึงหรือจะหวงเค้าได้อีกแล้วนะ จะทำแบบเดิมไม่ได้

สำคัญมากแค่ไหนก็ดูจากการกระทำที่ได้รับนั่นแหละ ว่าเขาแคร์เขาใส่ใจเราขนาดไหน

เอาแต่ใส่ใจคนอื่น จนลืมว่าตัวเองก็มีหัวใจเหมือนกัน

อย่าให้ได้กินเลย พอได้กินแล้วมันก็จะกินเรื่อยๆโดยไม่หยุด

สำคัญหรือแค่มีประโยชน์ บางทีก็ต้องแยกให้ออกนะ.

จุดที่น่ากลัวของความสัมพันธ์ของคนสองคนคือ ตอนที่มันเฉยชาไปแล้ว ทะเลาะกันบอกเลิกกันแบบไม่มีน้ำตาซักหยด ไม่รู้สึกเสียใจหรือดีใจอะไรทั้งสิ้น มันเหมือนชินและชาไปหมดแล้ว

มันเจ็บตรงที่คุณไม่เคยพยายามรักษาเราไว้เลย

อยากเลิกรู้สึกแบบนี้สักที ใจเรามันหน่วงมากเกินไปแล้วจริงๆ

มันจะมีบางคนที่ต่อให้เราไม่ได้คุยกันนานแค่ไหน พอได้คุยกัน ความรู้สึกดีๆก็กลับมาเหมือนเดิม.

ทำไมเขาดูเปลี่ยนใจง่ายจัง มีแต่เราที่ยังจมอยู่ที่เดิมไปไหนไม่ได้สักที

เขาเดินออกไปไกลเกินที่จะกลับมาแล้วล่ะ

โตแล้ว อยากมีความสัมพันธ์ที่ยาวนานแล้วอ่ะ พอแล้วกับความสัมพันธ์ที่คบเล่นๆ ไม่กี่วัน ไม่กี่เดือนก็เลิก รู้สึกเหนื่อย พอโตขึ้นแล้วรู้สึกว่าเออควรจริงจังกับใครสักคนจริงๆสักที

“รู้สึกไม่อยากเริ่มต้นใหม่กับใครบ่อยๆแล้ว ไม่อยากเสียใจบ่อยๆ เราไม่ใช่เด็กแล้วอ่ะตอนนี้”

บางครั้งเวลาที่เราปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวด มันทำให้เราปิดความรู้สึกตัวเองไปด้วยแบบไม่รู้ตัว กลายเป็นไม่กล้ารับใครเข้ามาเลย

การที่จะเดินออกมาจากชีวิตใครสักคนนี่แม่งเป็นเรื่องที่ทำโคตรยากเลยนะ ยิ่งถ้ายังรู้สึก ยังผูกพันอยู่นี่ยากทวีคูณ

แต่แล้วไงอ่ะในเมื่อเขาไม่ต้องการเราแล้ว คืออยู่ไปก็ไร้ค่า บางทีก็สงสารตัวเองเหมือนกันว่าทำไมกูต้องยอมขนาดนี้
กู มัน บ้า