Noksanları, eksik kalan yanları ile insan tamamlanır. Bazı şeyler yarım kalmalı ki, bu ukde ile büyüsün insan; tekâmül etsin. Vurulmasın bir daha sırtından, aldanmasın, körü körüne bağlanmasın. Kaybetmeyi bilsin. Dünya acımasızdır, onu yarım kalarak tanır insan.

Herkesin gitgide birbirine benzediği bir dünyada, eksik kalan yanlarımız bizi farklı kılacak. Çünkü bu, bizim, bazı şeylere tenezzül etmediğimizi ifade eder.

Bilmediğimizden, anlamadığımızdan veya aklımızın ermediğinden değil, bazı hususlar hakkında sükûneti korumamız, tenezzül etmediğimizden. İnsanın beyanında bir yükseklik, bir mertebe olması gerektiğine inanıyorum. Eğilecekse yere, bu ancak kıymetli bir husus için olmalı.

Eski bir müzik, mekân ya da bir koku maziyi canlandırıyor. İnsandan geriye hatıraları kalır, yazıyordum bir kitapta. Herkes ölür; geriye benim sende, senin bende hatıran kalıyor. Birinde güzel bir iz bırakana ne mutlu; hatırlandığı sürece yaşayacak.

Bu şiiri, doğum günümde, kendime armağan ediyorum.

Bugün benim doğum günüm. Yirmi beş yaşına kadar bin yıl yaşadım sanki, yirmi beşten sonrası bir kibrit çöpünün alevi kadar. Kaygılarla, çabayla ve tutunma uğraşıyla tükeniyor ömür. Tanıdım insanları, sevmeyi sevilmeyi, umudu, vuslatı tanıdım. Bana bu fırsatı veren Rabbe hamd.

Şairin, 'Muhtemel ki merhamet aşktan üstündür' dediği yer.

Modern zamanda bütün yollar kapalı; her yolun başında eli kanlı cellatlar, vesvese ile şeytanlar. Yeni bir dile ihtiyacımız var. İnsanların kalbine ulaşacak yeni yollar keşfetmeli.

Ne zaman kalbinde bir sıkıntı hâsıl olsa, önünde iki yol belirir. Ya bir yorgan altında acı çekersin ya da bir çıkış yolu görmek için çabalarsın. Ölümden gayrı sıkıntıların çaresi vardır; bu da çaba, sabır ve duadır.

Bir şeylerin peşinde koşmamalıyım. Beni kendine doğru çekmeli.

•'güzelin fıtratında nâdide olmak vardır.' sf-17
cihan çetinkaya

|arafta yedi gece, cihan çetinkaya°

Birini iyileştirmek insana iyi gelir; birinin yarasını sararken, insan aslında kendi yaralarını sarar. Çünkü iyilikten uzaklaşmak, yaranın kendisidir.

Kalbimizde bütün dünyanın gamını sırtlıyoruz. Kolay mı buna sabretmek, kolay mı tahammül? Akıldan noksan olsam ya da kalbim taştan bir oyuntu olsaydı, kolaydı. Elimizde duadan başka bir nesne yok; bu nedenle başka bir kapı da yok. cihan çetinkaya

Neyi arıyorsan o'sun sen, der Mevlânâ. İnsan zamanla aradığı ile benzeşir. Değiştin diyorlar, değişen insan değil aradığıdır; arzuları, gayesi, hayalleridir.

Neyi arıyorsan o'sun sen, der Mevlânâ. Kim neyi arıyorsa, onun bahtından bir paye alır. İnsan kaderini belirleyemez ama sebepleri idrak edebilir. Akıbeti karanlık olanı, muamma olanı aramamak lazım öyleyse, aradığın seni aydınlığa çıkarmalı. Çünkü onun bahtıyla bahtlanacaksın.

Gitmek zorunda olduğu bu hayata kalarak yük olduğunu anliyordu.Fakat hangisi daha zor bilemiyordu gitmek mi zor kalmak mı?Belkide en zoru bunca zaman ikisi arasında olmaktı;birinden bir diğerine çarparak perişan olmaktı. cihan çetinkaya

Herkesin çevresinde bir çemberi var; kendi çemberinin ortasında herkes. Bazen kesişiyor birileriyle ve bazen de ayrılıyor. Bazen ev gibi korunaklı ve bazen de savunmasız. Ve sanırım dünyadaki bütün çaba, aslında bu çemberin ardını görebilme arzusundan ibaret.

..senin kuşların olurdu, mevsimi yolculuklara çağıran..

Olanın, olacaklar arasında en hayırlısı olduğuna iman ederken, bunun aslında ne kadar ağır bir yük olduğunu bilemedik. En kolay imtihan bile içindeki hayrı görmezsen zordur. Hayrı elbet görüyorsun, ama görene kadar zordur.

En mühim meseleleri susarak geçiştiriyoruz. Konuşmanın bir faydasını görmedik çünkü.